Jak zostać programistą? Trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i ćwiczyć. Stawiać przed sobą wyzwania, rozwiązywać problemy i cierpliwie „klepać” linijki kodów. Po czasie sami stwierdzicie, że „nie taki diabeł straszny…”.

Programowanie, to rozwiązywanie istniejącego problemu i zapisywania tego rozwiązania w postaci zrozumiałej dla komputera. Schemat działań, jakie należy podjąć w celu rozwiązania problemu, to nic innego jak algorytm.

Programy komputerowe są wszędzie – samochody, pralki, lodówki, inteligentne domy… można wyliczać bez końca. Jak to działa? Wszystko co wprowadzamy do komputera, czy jest to tekst, czy obrazek musi zostać jakoś przez maszynę odczytane. Komputer nie „widzi” jak my – on przetwarza. Ale co? ciągi zer i jedynek – system binarny.

Za pomocą zer i jedynek można zapisać wszystko – zainteresowanych pogłębianiem tematu odsyłam do bardzo fajnego artykułu – KLIK

Programowanie jest cyklicznym procesem tworzenia kodu w następujących etapach:

1. edycji kodu źródłowego,
2. uruchamiania programu,
3. analizie działania i rejestrowania błędów,
4. powrocie do edycji kodu źródłowego (pkt 1) w celu poprawienia błędów lub dalszego poszerzania funkcjonalności.

Osobę zajmującą się programowaniem nazywa się programistą.

Pojęcie „aplikacja internetowa” nie zostało jednoznacznie określone, jest różnie rozumiane i bardzo ogólne. (odsyłam do fajnej analizy problemu – KLIK)

ale jak wyrocznia Wiki mawia:

Aplikacja internetowa, (ang.) web application – zwana również aplikacją webową, to program komputerowy, który pracuje na serwerze i komunikuje się poprzez sieć komputerową z hostem użytkownika komputera z wykorzystaniem przeglądarki internetowej użytkownika, będącego w takim przypadku interaktywnym klientem aplikacji internetowej. W pracy aplikacji internetowej musi pośredniczyć serwer WWW. Do przygotowania samej aplikacji używa się różnych mechanizmów (np. CGI, JSP, ASP.NET) i języków (np. PHP, Java, C#), jak również serwerów aplikacji. Mechanizm prezentacji danych w przeglądarce określa się czasem mianem cienkiego klienta. Przykładem aplikacji internetowej jest mechanizm edycji treści encyklopedii Wikipedia. Inne witryny WWW należące do tej kategorii to np. serwis aukcyjny Allegro czy księgarnia internetowa Merlin.

Algorytmy

Algorytm to zestaw instrukcji, czynności, które należy wykonać, aby zrealizować pewne zadanie w skończonej liczbie kroków.

Sposób „naszego myślenia” możemy zapisywać za pomocą następujących bloków:

a prosty algorytm przedstawiający sposób myślenia jest taki:

Języki wysokiego poziomu

Na początku do porozumiewania się z komputerem używano języków niskiego poziomu, czyli krótkich kodów zrozumiałych dla procesora, ale nie koniecznie dla innych 🙂 takie języki nazywamy assemblerami. W miarę rozwoju programowania, języki programowania zaczęły się stawać bardziej przyjazne dla programistów. Dzisiaj programujemy tak jak myślimy, wykonujemy kolejne kroki algorytmu ubierając je w odpowiednie instrukcje danego języka.

Podam wam teraz prosty przykład:

Jeżeli liczba jest większa od zera, to wypisz że jest dodatnia

aby zakodować to zdanie, nie trzeba się specjalnie głowić – wystarczy je dosłownie przetłumaczyć na język obcy – w naszym wypadku jest to język programowania. Języki te są uniwersalne (w większości brzmią jak angielski lub skróty angielskich wyrazów), dlatego w np. PHP należy zapisać powyższe zdanie następująco:

if($liczba>0) echo „jest dodatnia”;

if to jeżeli, a echo to wypisz i zamieniając te 2 słowa na polskie otrzymamy to samo zdanie co wyżej – o to właśnie chodzi w językach wysokiego poziomu – tak jak myślisz, tak piszesz.

Napisany przez nas kod musi zostać zrozumiany przez komputer, aby tak się stało, musi zostać przerobiony na zera i jedynki za pomocą kompilatora (tłumaczy kod na język niskiego poziomu) lub interpretera (analizuje kod źródłowy, a przeanalizowane fragmenty wykonuje).

instrukcje i bloki instrukcji

Programy komputerowe składają się z serii instrukcji np. if($liczba>0) echo „jest dodatnia”;

Pojedyncze instrukcje mogą być łączone w bloki np.

instrukcja_1; 
{ 
   instrukcja_2; 
   instrukcja_3; 
   { 
      instrukcja_4; 
      { 
         instrukcja_5; 
      ) 
   } 
}